- locatorius
- locātōrius, a, um (loco) = μισθωσιμαιος, verdungen, gemietet, Gloss. II, 372, 8. – ⇒ Cic. ad Att. 15, 9, 1 jetzt legatoriam provinciam.
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.
Lokatorium — Lo|ka|to|ri|um das; s, ...ien [...i̯ən] <aus lat. locatorium »das Gemietete«, substantiviertes Neutrum von locatorius »gemietet«> svw. ↑Lokarium … Das große Fremdwörterbuch